الفبای عبری از ۲۲ حرف تشکیل شده‌است. صداهای زیر شیوه تلفظ حروف زبان عبری هستند:

اَلِف - بِیت – گیمل – دالِت – هِ – واو – زَین – خِت – تِت – یُد – کاف – لَمِد – مِم – نون – سَمِخ – عَین – پِه - زادی – کُف – رِش – شین – تاو

به دل نگیرید چون اگر قصد و نیت شما خوش گذشتن به خودتون و همراهانتون نباشه مسلما راه های زهر کردن سفر به دیگران خیلی بیشتر از اینهایی هستند که در زیر خواهید خواند اما به دلیل یکسری محدودیت ها تنها برخی از اونها رو حضور شما دوستان گوشزد می کنیم. امید که بدور از هر نوع بدآموزی، طنزآمیز بودن اون رو فراموش نکنید و در سفر سبب ضد حال هیچکس نشوید و هیچ ضد حالی هم سبب ناخوشی شما خوبان نگردد :

- پیش از راه افتادن، حواس اعضای دیگر خانواده را پرت کنید تا آنها فراموش کنند فیوز کنتور خانه را قطع کنند و شیرهای اصلی آب و گاز را ببندند یا درهای خانه را قفل کنند تا وسط مسافرت همسایه های نگران به شما زنگ بزنند و بگویند خانه تان را آب گرفته یا به خاطر نشت گاز یا اتصالی سیم های برق آتش گرفته است یا دزدها خانه تان را جارو کرده اند.

- شب پیش از سفر، راننده را تا صبح به روش های گوناگون بیدار نگه دارید مثلا با او دعوا کنید، بحثی مهم را پیش بکشید تا درباره اش ساعت ها با هم حرف بزنید، دوستان و آشنایان را دعوت کنید و تا پاسی از شب مشغول گفت وگو باشید.

- اگر با اتوبوس سفر می کنید دائما شاگرد راننده را صدا بزنید و از شیر مرغ تا جان آدمیزاد را از او طلب کنید. اگر در اتوبوس فیلمی پخش می شود بلندبلند درباره اش نظر بدهید، پایان فیلم را زودتر برای بقیه تعریف کنید یا شاگرد راننده را مجبور کنید فیلم را عوض کند.

- پشت سر راننده هی دست بزنید، بلند بلند آواز بخوانید و از دیگران بخواهید همراهی تان کنند.

- اگر با قطار سفر می کنید از به هم زدن آرامش دیگران با سرکش های بی مورد به کوپه ها غافل نشوید و در راهروها انواع ورزشها خصوصا بارفیکس و دوی ماراتن رو انجام بدید.

- اگر فرصت داشتید هر از گاهی کشیدن ترمز قطار را فراموش نکنید.

- در اتوبوس یا هواپیما آنقدر صندلی تان را عقب ببرید که پشت سری ها احساس زیرآوار مانده ها را تجربه کنند.

- هر نوع اوراق هویتی مثل شناسنامه، کارت ملی یا کارت های مهمی مانند کارت سوخت، کارت اعتباری بانکی و حتی دفترچه های بیمه را در خانه جا بگذارید.

- وقتی از خانه به قصد سفر راه افتادید، بعد از حدود یک ساعت به یاد بیاورید چمدانی مهم را جا گذاشته اید و لازم است برگردید.

- اگر خدای ناخواسته تصادف کردید در حالی که بقیه سعی می کنند آرامش شان را حفظ کنند یا غش کنید یا هوار بزنید یا با راننده دعوا کنید و او را مقصر بدانید تا بیشتر مضطربش کنید. اگر خودتان راننده هستید، همین برخورد را با دیگران داشته باشید.

- همیشه نفوس بد بزنید، مثلا وقت راه افتادن بگویید "من می دانم تصادف می کنیم" یا "یه حسی بهم می گه سفرمون خراب می شه" یا "فکر کنم این آخرین سفرمونه" و... پس از آن، هر وقت اتفاق ناخوشایندی می افتد عالمانه سرتکان بدهید که "مننننننن می دوووووونستم."



- در جاده برای هیجان بیشتر با خودروهای دیگر کورس بگذارید و تا آنجا که می توانید بوق بزنید.

- اگر با اتوبوس سفر می کنید صبر کنید تا راننده در مکانی برای غذا توقف کند. در این شرایط ناگهان ناپدید شوید و مسافران را تا ساعت ها داخل اتوبوس منتظر خودتان نگه دارید.

- وسایل غیرضروری را بار کنید و با خود بیاورید، اما مسوولیت حملش را به عهده بقیه بگذارید. این لوازم می توانند لباس های مهمانی، کتاب هایی که سالی یک بار هم به آنها نگاه نمی کنید، جاروبرقی، آبمیوه گیری و سشوار و اتو باشند.

- طوری از امکانات محل اقامت تان استفاده کنید که انگار دیگر قرار نیست به آنجا برگردید یا دیگران در آن ساکن شوند.

- هرگز با اعضای خانواده رو راست نباشید؛ مثلا اگر نظرتان را درباره اقامت در محلی می پرسند آنجا را تایید کنید و وقتی ساکن شدند، شروع به غر زدن کنید.

- لزومی ندارد لوازم شخصی تان را با خود به سفر ببرید. از مسواک و خمیر دندان و دمپایی تا شانه و لباس های گرم همه در ساک دیگران یافت می شوند و می توانید از آنها استفاده کنید. در مجموع منظورمان این است که لوازم دیگران را لوازم خود بدانید.

- یا کم حرف باشید و پاسخ هیچ کس را ندهید یا مثل رادیویی باشید که دکمه خاموشی ندارد آنقدر صحبت کنید که گوشه های دهان تان کف کند و آسایش همراهان را مختل کنید. این روش در اتوبوس فوق العاده کارساز است.

- از غذا، از هوا، از سر و وضع دیگران، از روزگار، از مردم و خلاصه از همه چیز ایراد بگیرید.

- با خانواده هایی که در دیگر اتاق های هتل، متل یا ویلاهای اطراف هستند، به بهانه های مختلف درگیر شوید. نگران هستید بهانه پیدا نکنید؟! اصلا جای نگرانی نیست. همیشه بهانه ای برای گلاویز شدن یا به قول جوان ها یقه گیری پیدا می شود.

- اگر گروهی سفر می کنید بچه های کوچک فامیل را بترسانید. مجبورشان کنید بی سر وصدا و دست به سینه، گوشه ای بنشینند. اگر از شما سوالی کردند نشنیده بگیرید و خلاصه به آنها بفهمانید که دوست شان ندارید.

- عکس ها را خراب کنید. در عکس انداختن همیشه پاها را به سرها ترجیح بدهید.

- تابع برنامه ها نباشید، اگر دیگران می خواهند در محل اقامت بمانند شما اصرار کنید بیرون بروند و اگر می خواهند بیرون بروند بگویید مایلید در خانه بمانید.

- در فعالیت های گروهی شریک نشوید. اگر دیگران علاقه مند هستند بازی گروهی انجام بدهند یا به شکل گروهی خرید کنند، ظرف ها را بشویند یا غذا را حاضر کنند، خودتان را از جمع جدا کنید.

- در تقسیم مسوولیت ها ثابت کنید عرضه هیچ کاری را ندارید تا کسی جرات نکند وظیفه ای را به شما بسپرد. با این روش هم کاملا بیکار می شوید و هم بار مسوولیت های دیگران را سنگین تر می کنید.

- جوراب هایتان را نشویید و مسواک زدن را ترک کنید. در بیانی کلی تر می شود گفت رعایت بهداشت در سفر هیچ ضرورتی ندارد و هر چه کثیف تر باشید، بهتر و بیشتر می توانید مسافرت را به کام بقیه زهر کنید.

- تا جایی که می توانید سیگار بکشید تا همراهان تان بفهمند هوای پاک معنایی ندارد!

- اگر دارویی خاص و نایاب مصرف می کنید آن را جا بگذارید تا وقت همسفران با دنبال دارو گشتن در داروخانه های شهر مقصد بگذرد.

- رفتارتان باید دقیقا برخلاف جمع باشد. وقتی آنها شاد هستند، سگرمه هایتان را به هیچ وجه از هم نگشایید. وقتی غمگین هستند از ته دل بخندید و دست بیندازیدشان.

- شما نباید همراه با دیگران بخندید بلکه باید به دیگران بخندید. خانواده های دیگر را مسخره کنید. از نقاط ضعف آنها و بخصوص سر و وضع شان برای خندیدن بهره بگیرید.

- خودخواه باشید. در سفر فقط باید به شما خوش بگذرد. مهم نیست دیگران چه شرایطی داشته باشند. بهترین جا در خودرو و محل اقامت تان و بهترین جزء غذا حق شماست.

- جای چمدان تان کجاست؟ روی تخت دیگران.

- لجباز باشید. با همه چیز مخالفت کنید. اصلا لازم نیست به پیشنهادهای دیگران گوش کنید حتی می توانید پیش از شنیدن شان مخالفت تان را اعلام کنید.

- سفر بهترین فرصت برای انتقامجویی است. در مدت مسافرت، همه دلخوری های گذشته با همسفران را در ذهنتان مرور کنید و بعد خرده حساب ها را تصفیه کنید؛ مثلا شریک زندگی تان را یاد آخرین باری که با هم حرفتان شد بیندازید و به این ترتیب بحث و جدل ها را از نو آغاز کنید.

- ناخن خشکی، ویژگی تضمین شده ای برای خراب کردن سفر است. فکر کنید جیب ندارید. هرگز دست در جیب تان نکنید. اگر اعضای خانواده از شما پولی خواستند بگویید کارت اعتباری تان را جا گذاشته اید یا پول هایتان را گم کرده اید.

آنچه از نظر گذراندید تنها نکاتی بود که در قالب طنز بیان شد و با آی کیوی بالایی که از شماها سراغ دارم مطمئنا سعی خواهید کرد با اجتناب از تمام روش های پیشنهادی، با یک برنامه ریزی شیک و مامانی سفری خوش را برای خودتون و همراهانتون رقم بزنید.

اما از همه این موارد که بگذریم اصولا سفر خوب چیزیه حالا چه با اتومبیل شخصی باشه یا از نوع اتوبوسی یا قطاری یا کامیونی و یا هوایی که در اصل اون چیزی که مهمه شادابی روحیه ی شماست و انتقال انرژی های مثبت به خانواده تون، همراهانتون و همسفرانی که افتخار دیدار شما را در طول سفر دارند.

امیدوارم دلاتون شاد، جیباتون پرپول و اگر با سواری مسافرت می کنید کارت سوختتون پر از بنزین 100 تومنی باشه و تحت هر شرایطی اطمینـــان، آرامـــش و احتیــــاط رو فراموش نکنید.